El Salvador

Dan nog even over El Salvador, nu we er toch zijn en bijna weer vertrekken. Voor je het weet ben je weer een land verder.

Het is wat, om je land te laten sponsoren door onze Lieve Heer. En dan ook nog eens, voor de zekerheid, je hoofdstad tot San Salvador omdopen. Dat is een hoop verlosser voor een stad. Aan de andere kant, een beetje hulp van bovenaf is geen overbodige luxe in San Salvador. Met een beetje fantasie kun je je hier goed voorstellen hoe het vagevuur er uit moet zien. Er zijn grofweg twee smaken; óf je zit tussen een hete, grauwe zee van golfplaten winkels en huizen die de zoveelste aardbeving maar net overleefd hebben (zelfs de kerken zijn van golfplaten gebouwd), of je wandelt langs een eindeloos lopend buffet van Burger King's, KFC's en Pizza Hut's naar een verkoelde shoppingmall, een klein paradijs voor de mensen die het geld hebben om te winkelen of om naar de film te gaan. Het wordt afgeraden om 's avonds nog in het centrum komen, maar overdag is het eigenlijk niet veel beter.

Ook buiten de hoofdstad lijkt de strijd tussen goed en kwaad de normaalste zaak van de wereld, bijvoorbeeld in volle de bus langs de Ruta de las Flores naar Santa Ana, de tweede stad van El Salvador. Het begint met een non met een rood kapje die eerst door de buschauffeur geweigerd wordt, maar zich via de achterdeur alsnog met veel lawaai naar binnen weet te werken. We hebben nog niet eerder meegemaakt dat oude nonnetjes in de bus geweigerd worden, laat staan als ze rode kapjes dragen, maar blijkbaar weet de chauffeur iets wat wij niet weten.

De non zijn we eigenlijk al weer vergeten als er even later, vlak voor Santa Ana achter in de bus iets aan de hand lijkt te zijn. De bron van onrust is de kleine non met het rode kapje, samen met een man, gewapend met een bijbel. Het is niet helemaal duidelijk wat er gebeurt. In eerste instantie lijken de non en de man elkaar gevonden te hebben in een zeer a-muzikaal religieus duo; de man schreeuwt en de non zingt, bidt of iets door tussenin en dit alles gaat meer door elkaar dan met elkaar. Maar naarmate het volume omhoog gaat en elk spoor van harmonie verdwijnt, is er eigenlijk geen twijfel meer dat dit niets met muziek te maken heeft. Het blijkt om een heuse exorcisme te gaan. Als Jezus zijn handen vol heeft aan de hoofdstad, worden zijn taken elders in het land waargenomen door waakzame burgers. 'Attentie Buurtpreventie', maar net even anders.

De non wordt met een hand op het rode kapje hardhandig door de man heen en weer geschud. Hij moet hard schreeuwen om het geluid van de non te overstijgen. Het duurt mogelijk langer dan hij had gedacht toen hij aan deze schoonmaakklus begon, want hij klinkt steeds bozer. Blijkbaar is het nog niet zo makkelijk om demonen te verdrijven, zeker niet in een rijdende bus, zeker niet als je geen zitplaats hebt. De non glipt zelfs even los en er volgt een kleine achtervolging in de bus. Maar de man heeft de non al snel weer te pakken. Precies bij de eindhalte van de bus lijkt het erop dat de demonen verdreven zijn. Blijkbaar is dit ook de plek is waar zij uit moeten stappen, want de non is weer duivelvrij en de man met de bijbel laat haar weer gaan. De non stapt uit, steekt de straat over en verdwijnt in een kerk aan de overkant. De man fatsoeneert zijn haar en blouse en loopt de andere kant op. En wij zitten nog enigszins verbouwereerd in de bus. De buschauffeur lacht verontschuldigend en gebaart iets van "Zie je wel". Dit is waarschijnlijk de laatste keer dat er een door de duivel bezeten non in zijn bus stapt.