Lucha Libre

Veiligheid in Mexico City is best wel 'een dingetje'. In ieder geval voor ons. We doen ons best om niet beroofd te worden. Maar ook de Mexicanen lijken de veiligheid op straat serieus te nemen. Elke winkel die groter is dan een garagebox heeft zijn eigen bewapende bewaking en er is veel politie op straat. De agent van Mexico City is een waar gezelschapsdier. Je vindt ze zelden in tweetallen, soms met z'n drieën, maar vaker in groepjes van vier tot acht. Wel zo veilig, zullen ze denken. De enige keer dat we een agent alleen zagen, was toen deze uit een bordeel naar buiten stapte en zich een weg baande door de mannen die geduldig voor de deur op hun beurt wachtten, waarschijnlijk weer op weg naar zijn collega´s.

En het werkt. In ieder geval voor ons. We hebben zowaar aandacht voor al het moois wat Mexico City ons te bieden heeft: pleinen en pleintjes, wat kerken en musea, ´een stukje´ archeologie en ´s avonds het neusje van de Mexicaanse cultuurzalm...Lucha Libre.

http://en.wikipedia.org/wiki/Lucha_libre

Lucha Libre is vrij worstelen zoals vroeger Hulk Hogan vrij worstelde, alleen dan met gekleurde maskers. Alles wat er gebeurt, is van tevoren afgesproken. Dit weerhoudt de duizenden toeschouwers er niet van om volledig uit hun sombrero te gaan. De gevechten zijn er ook niet minder spectaculair om want het spektakel komt van de worstelaars, de Luchadores, die in een woeste choreografie in en om de ring vliegen, al dan niet met salto´s en dubbele schroef.

Een wedstrijdverslag van Lucha Libre is onmogelijk en onzinnig. We zien onder andere een zeer obese zestigplusser in witte legging en panteronderbroek, een politieagent (in z´n eentje!), iets wat lijkt op een Chippendale, een zeer extravagante gay lilliputter met roze hanenkam en we zien een mini-lilliputter verkleed als een kruising tussen een aapje en een blauwe Teletubbie die al snel ergens in de hoek van de ring geworpen wordt en niet meer overeind komt. Aan het eind heeft Luchadore ´Mephisto´ gewonnen.

Na een avond Lucha Libre rijden we de volgende ochtend met de bus naar Oaxaca. Het is een mooie rit door een landschap dat varieert van droog tot zeer droog. Uit de bergen steken eindeloos veel grote cactussen, alsof de grond zich drie dagen niet geschoren heeft.

Oaxaca is kleurrijk en, na Mexico City, ontspannen. Vanavond gaan we weer weg met de nachtbus om ergens anders, op een strand, niks te doen.