Een nieuwe dag, een nieuw continent

4 juni 2011 - Panama City, Panama

Vandaag is onze laatste dag in Panama en daarmee onze laatste dag in Centraal Amerika. Onze reisgids is op. Letterlijk. Van elk land dat we verlieten hebben we de bladzijdes er uitgescheurd, de rug is gesneuveld en ook de voor- en achterkaft zijn er af gesleten. Wat er nu nog rest zijn de vergeelde bladzijdes van Panama die we hier dadelijk achterlaten waarna de reisgids mag rusten in de reisgidsenhemel. In onze rugtas zit een gloednieuwe reisgids voor Zuid-Amerika waar we nu nog, heel even, heel voorzichtig mee zijn.

Over een paar uur zitten we in een vliegtuig, voor het eerst sinds we ruim vier maanden geleden in Mexico City geland zijn. Sindsdien hebben we een hoop kilometers gemaakt, zo'n 14.388 voor de mensen die in dat soort dingen geïnteresseerd zijn. Maar hier stopt de Pan-American Highway. Halverwege Noord-Amerika en Patagonië, net ten zuiden van Panama City, droogt de weg op en begint de jungle van de Darien Gap. Dit is het terrein waar naast de oorspronkelijke bewoners de drugskartels, para-militairen en andere exclusieve woudloperclubjes de dienst uitmaken. En dus gaan we vliegen. Als we weer landen zijn we in Zuid-Amerika.

Hoewel we de afgelopen maanden al zeven strenge Spaanstalige stempels in onze paspoorten verzameld hebben, zijn we toch een beetje zenuwachtig; hetzelfde gevoel dat we hadden toen we naar Schiphol vertrokken. Alsof we met een nieuw continent opnieuw op reis gaan. En nu we Centraal Amerika achter ons laten, merken we ook hoe snel de afgelopen maanden zijn gegaan. En - ondanks de heimwee, af en toe, naar huis en familie en vrienden - hoe leuk het reizen eigenlijk is

Voor we vertrokken wisten we niet zo goed waar we aan begonnen. We hadden wel een idee. En we hadden er al een flinke reis in Azië opzitten, maar tegelijkertijd konden we er ons ondanks alle planning, (reis)boeken, foto's en films niet zoveel meer bij voorstellen. Voelde het als een lange vakantie, maar dan anders? Hoe is het om steeds in een ander hostel te slapen? Wat doe je zo'n hele dag? Hoe ging dat ook alweer? Vinden we het nog wel leuk?

Ja dus. En gelukkig hebben we nog bijna zeven maanden te gaan.

 

 

Foto’s

3 Reacties

  1. fem:
    5 juni 2011
    Hey lieve suus en Jop,
    Vandaag even wat verloren tijd met jullie ingehaald. Mooie verhalen, beeldend omschreven. Ik hoop dat Zuid Amerika jullie nog veel meer moois gaat brengen. Ik probeer nog even een langere email te sturen voordat Time en ik naar Nepal vertrekken. Want ik moet eigenlijk ook mijn Spaans een beetje blijven oefenen, jullie zullen me wel al in hebben gehaald!
    dikke kus vanuit Eindhoven
  2. Han Bergers:
    6 juni 2011
    Beste Job, Lieve Suus,
    Ja, er moet verschil zijndaar om beste en lieve, heeft ook met mijn vorkeur te maken.
    Stiekem genieten wemet jullie mee, de spanning het nieuwe, wat beleven we nu weer!
    Als ik alles zo lees dan begint het ook bij mij te kriebelen, daarom gaan wij er volgende week donderdag ook maar voor 5 weken ook vandoor, heel saai gewoon naar Frankrijk, maaqr ondanks dat ik daar al ruim 40 jaar kom is er altijd weer iets nieuws te ontdekken.
    Wat het heimwee betreft, ook wij missen onze boven buurtjes, het gestamp en gestommel 's morgens vroef of 's avond laat, we zullen blij zijn als jullie weer veilig en wel gaan stampen en stommelen.
    Geniet van alles en van elkaar!

    Hartelijke groet,
    Han en Joke


    P.S. Ook namens Joke die het in mijn oor staat te toeteren: bedankt voor de kaart!!
  3. sjef en goeleke:
    12 juni 2011
    Estamos muy impresionados de vuestros aventuras y acciones. Lo podeís contar muy bién, nos da vergüenza, quisieramos acompañaros. ¡Por favor, sigad escribir!