Mannetjes

Guatemala, check. In de pocket, zo je wilt. Op dit moment zitten we in Honduras, in Omoa en, voor wie dat nog niet precies genoeg is, op de veranda voor onze kamer. Het wordt inmiddels donker terwijl de vuurvliegjes ons bij schijnen (op zich niet nodig wanneer je op een laptop schrijft wat het gebaar van de vuurvliegjes vriendelijk maar overbodig maakt - tegen het opdringerige aan als je het ons vraagt).

Na de Spaanse lessen in Antigua hebben we netjes de route langs de hoogtepunten van Guatemala afgewerkt, op te zoeken in de betere Lonely Planet gids bij u in de buurt. Als Guatemala had meegedaan aan een Idols-achtig programma, dan had het compilatie filmpje bij het afscheid er ongeveer zo uitgezien:

-Largo Atitlan, een meer dat tussen een aantal vulkanen ligt (namen van de vulkanen zullen uit privacy-overwegingen gefingeerd worden). Vanaf de grootste vulkaan, die we Sint Peter zullen noemen, heb je na een beklautering van een kleine 3 uur geweldig uitzicht over het meer en de dorpen. Dat uitzicht is te vinden in de foto's. Verder kun je ook om het meer wandelingen maken met, vertelde de lokale VVV ons, slechts een klein risico op beroving. Wij houden wel van een gokje en wandelde van dorp A naar dorp B. Rond het meer zitten ook een hoop mooie, chique hotels waar je als gewone sterveling nog wel wat kunt drinken. Die hotels zijn zelfs zo chique dat je het wc-papier gewoon door het toilet mag spoelen en niet in de afvalbak hoeft te gooien. Een ongekende luxe.

-Coban, een uitvalsbasis voor de 'natuurlijke brug' van Semuc Champey. Deze brug, die over een waterval loopt, is multifunctioneel want je kan er ook heerlijk zwemmen in blauw/groen water. In de stad zelf hebben we onze eerste twee processies meegemaakt. De avond voor ons bezoek aan Semuc Champey werd Jezus (met zijn kruis) door de stad geparadeerd, gevolgd door grote luidsprekers, gevolgd door Maria. Diezelfde dag werden schaars geklede dames in pick-up trucks rondgereden, eveneens gevolgd door waarschijnlijk dezelfde luidsprekers. Aangezien dit op de 11e maart was hebben wij een vermoeden dat het hier om de viering van de geboortedag van Paul Esmeijer ging, iets waar men in Guatemala graag groots mee uitpakt.

-Tikal, Maya-ruines in de jungle met, zo was ons verteld, veel flora en nog meer fauna. Er waren ons aapjes beloofd die van ruïne naar ruïne mee zouden slingeren, je tas zouden dragen en ook nog wat konden vertellen over wijze waarop de miljoenen Tikalezen door over-cultivering hun eigen ondergang ploegden. Helaas hebben we slechts een moeder-aap met kind gezien en aangezien wij moeite hebben met kinderarbeid, hebben wij onze tassen zelf gedragen. De ruïnes waren erg mooi.

-Rio Dulce, aan het grootste meer van Guatemala dat via een rivier naar de Caribische zee stroomt met aan het eind van die rivier het stadje Livingston. In Livington zien de Guatemalteco's er niet uit als Guatemalteco's, maar meer als Jamaicanen.

En overal waar we komen zijn er mannetjes. Mannetjes die iets verkopen, mannetjes die niets verkopen (maar toch iets verkopen) en mannetje die echt niets verkopen (maar toch iets verkopen). Er zijn ook mannetjes met informatie. Mannetjes met informatie vind je meestal vlak bij de plekken waar diezelfde informatie te vinden is, bijvoorbeeld net voor de ingang van de Tourist Info of de ingang van een busstation. Of voor de deur van het hostel waar je naar toe loopt om te vertellen dat daar het hostel is. Sommige mannetjes liggen onder een bus die het niet meer doet. Sommige mannetjes liggen onder de bus om te kijken hoe het mannetje onder de bus het doet. Sommige mannetjes verzamelen zich rond de bus om te kijken naar de mannetjes die kijken hoe het mannetje onder de bus het doet. Deze mannetjes moet je niet verwarren met de mannetjes die je (via updates van de andere mannetjes) op de hoogte houden van de vorderingen van de bus. De boodschap is meestal dat de reparatie richting het einde van de laatste fase van de afronding zit. Dit duurt volgens deze mannetjes altijd nog maar 5 minuten. En dan zijn er ook nog mannetjes die een praatje willen maken. Het zijn een hoop mannetjes en al deze mannetjes willen als eerste weten waar je vandaan komt. Dit maakt het soms moeilijk om deze mannetjes van elkaar te onderscheiden. Toch houden we van deze mannetjes. Maar soms ook niet. We zijn hier immers, om menig reality-show kandidaat te quoten, niet om vrienden te maken.

Inmiddels hebben we drie landen uit onze reisgids gescheurd (elke bladzijde die we niet meer nodig hebben wordt meedogenloos uit de gids geknipt): Mexico, Guatemala en Belize, want Belize heeft de live-shows van onze reis niet gehaald.

Morgen gaan we verder aar de Bay Islands waar we hopelijk een paar dagen een tour gaan maken met een zeilboot. En terwijl we op de Caribische zee dobberen zullen we aan jullie denken. En op jullie proosten met onze Piña Colada's.