Kapitein Rusty en de Bevende Baaien

2 april 2011 - San Salvador, El Salvador

 

Tijd voor een update dachten we zo. We zien elkaar al zo weinig. En omdat wij graag met jullie meedenken zijn er vandaag twee versies: een korte en een lange. Voor ieder wat wils dus.

De korte versie: Het gaat goed met ons. Nog altijd weg van weggeweest en we zijn nu, na twee weken Honduras, in El Salvador aangekomen. Hier zitten we nu nog een kleine week. Daarna zullen we nog eenmaal een buiging maken in de hoofdstad van Honduras alvorens we doorreizen naar Nicaragua.

De lange versie is, zoals een langere versie betaamd, wat langer. Er gebeurt nog wel eens wat als je op reis bent. Dus, ga er lekker voor zitten of zet de out-of-office-reply aan en neem de laptop even mee naar de WC.

Na Guatamala kwamen we via het noorden Honduras binnen. Het noorden van Honduras ligt aan de Caribische zee met op een kilometer of wat van het vaste land de zogenaamde Bay Islands. Voor de meesten is dit een plek om te gaan duiken, maar voor ons het startpunt van een driedaagse zeiltocht met Kapitein Rusty. Kapitein Rusty is een kapitein zoals ze die niet meer maken (of zoals ze die sinds een gezondheidsinspectie niet meer mogen maken), gebouwd van drank en veel sterke verhalen. Het personage Kapitein Barbosa uit de film Pirates of the Caribbean, gespeeld door Geoffrey Rush is losjes gebaseerd op de roerige tienerjaren van Rusty, momenteel een gelukkig 'family man', of eigenlijk een 'families man' want verspreid over Honduras, Guatemala en Mexico zijn er verschillende families Rusty, hoewel hij nu gelukkig is met een Caribische schone die net oud genoeg is om Pirates of the Caribbean te mogen zien. Kapitein Rusty is misschien niet bepaald geschikt voor op een pak vissticks, maar geschikt genoeg voor een zeiltocht langs kleine, veel te mooie eilandjes.

Soms zeggen duizend woorden meer dan 1 foto, maar als je op wilt scheppen over een zeiltocht naar Caribische bounty eilandjes doen een paar kiekjes wonderen. Potverdrie, ze mogen dan wel jong zijn, maar die kinderen voor kinderen wisten waar ze over zongen. Nog net niet onbewoond, maar wel melk uit de kokosnoot (met rum) en liggen op je luie hardewiets. Ja me dunkt, je voelt je er vrij. Wat wandelen, zwemmen, snorkelen met zeeschildpadden en barracuda's en op de weg terug carpoolen met dolfijnen. Wat wil een mens nog meer?

Zodra je in Honduras weer aan wal stapt, beginnen de bergen die helemaal doorlopen tot aan de grens met El Salvador en doorlopen tot de kust aldaar. Door gebrek aan tropische eilanden is dit bergachtige gebied nauwelijks toeristisch, maar even zo mooi en erg geschikt om te wandelen, aldus onze reisgids. En zo vertrokken wij naar een piepklein dorpje om vanuit daar naar een nog kleiner dorpje te wandelen via enkele nog veel piepkleinere dorpjes. Met aanwijzingen die op een bierviltje passen hebben we vervolgens zo'n zeven uur prachtig over een ezel-pad door de bergen gelopen. De enige mensen die je daar tegenkomt vervoeren spullen van het ene naar het andere dorp, of wonen in lemen huizen langs het pad. Ontzettend vriendelijke mensen die je de weg wijzen, water aanbieden of verse, zelfgestookte groene rietsuikerpap. Bovendien zijn ze ook niet te beroerd, zo vertelde de man die ons na de wandeling een lange lift naar ons hotel gaf, om af en toe iemand de keel door te snijden. Allemaal nette mensen dus.

Tussen de eilanden en de bergen in hebben we inmiddels zo'n beetje elk denkbaar vervoersmiddel gehad: de bus, de chicken-bus, de luxe bus, de mini-bus, de grote mini-bus, de mini-minibus, een pick-up-truck, een paard, de fiets, de boot en de benenwagen. Bij deze dus een klein, obligaat stukje over transport in Centraal Amerika. Uiteraard hebben wij veel gereisd met befaamde Chicken-bus. De Chiken-bus is een oude Amerikaanse schoolbus die hier na wat kleurige likken verf gerecycled wordt als grote-mensen-bus. Niet alleen de buitenkant, maar ook de binnenkant is versierd, volgestickerd met Jezus en silhouetten van naakte dames. Dit zijn overigens verschillende stickers. Een beetje slimme jongen ziet hier een gat in de markt voor een sticker die beiden combineert, voor de prijs van een. Maar wij moeten door, dus doe hier je voordeel mee.

In de bussen telt maar een ding: hoe meer mensen hoe beter. Vol kan niet vol genoeg zijn, één bus is geen bus. Er kan altijd nog wel iemand bij. Als er geen ruimte is, wordt er ruimte gemaakt. NASA en ESA zijn al decennia op zoek naar de vierde, de vijfde en de zoveelste dimensie, maar hier in Centraal Amerika wordt er al volop gebruik gemaakt, hele families en hun bagage worden er in weggestopt. En dan is er ook nog altijd wat ruimte voor wat verkopers en een predikant en het woord van God past er dan ook nog wel bij. Maar blijkbaar is alles beter dan lopen. Mensen wachten rustig een half uur op een bus om vervolgens na een ritje van een halve minuut zo'n 200 meter verderop weer uit te stappen. Bovendien heeft iedereen een eigen halte, wat er soms toe leidt dat de bus in een en dezelfde straat rustig 5 keer kan stoppen. De halte waar je buurman uitstapt is nu eenmaal niet dezelfde halte waar jij uit moet stappen.

En na de pick-ups, paarden, paden, boten en bussen zitten we nu dus in San Salvador, de hoofdstad van El Salvador. Een stad van veel geweld en geweldig veel shopping malls (de grootste van Centraal Amerika). En daar maken wij gretig gebruik van. Even bijkomen in westerse weelde en genieten van het feit dat je als reiziger in een shopping mall 's ochtends niet weet wat je 's middags gaat kopen.

Oh, en voordat we het vergeten, hartelijk dank voor alle comments! Erg leuk om te lezen dus houdt dat vol. En, dat wilden we ook nog even kwijt, wat zien jullie er trouwens allemaal fantastisch goed uit!

Veel liefs!

 

 

Foto’s

9 Reacties

  1. git en paul:
    2 april 2011
    Suus en Jop,
    Koop dat huisje met die 2 hangmatten maar voor ons.
    En als het kan het hele eiland met die enkele hangmat. Het jongetje wat er in ligt ruilen we wel in voor iets anders.
    Liefs Git en Paul
  2. dirkenliesbeth:
    2 april 2011
    he cowboy/-girl,
    wat zitten jullie relaxt op zo'n midden-amerikaas paard. Heerlijk gevoel. beter dan een chicken bus met een paard op je schoot!
    jullie zien er prima uit op die geweldige foto's.
    liefs dirk
  3. Laura:
    2 april 2011
    Hoi Jop,

    Wat een geweldige reis en wat kun je toch ontzettend goed en leuk schrijven. Moet je na je reis echt wat mee gaan doen.....

    Veel plezier nog daar en groet aan Suus.

    Laura
  4. Teun:
    3 april 2011
    Zoals aangegeven "Like" ik dit helemaal. Het is dat ik geen Hyves heb, maar anders: "Respect!"

    Keep on truckin'. Leuk dat jullie Honduras wat verder verkend hebben. Hog Island ziet er geweldig uit op de foto's.

    Cheerio,
    Teun (en Imsterbim)
  5. mieke:
    3 april 2011
    Hoi Jop en Suus

    Wij lezen jullie reisverhalen met heel veel plezier. Ga zo door.

    Groetjes,

    Mieke en Maarten
  6. Oda:
    3 april 2011
    Al weer gewelgig Jop en Suus!!groetjes van Oda
  7. Sanne Struijk:
    5 april 2011
    Hallo Juanita en Carlos,

    Wat een leuke verhalen! Complimenten hoe het wordt geschreven !! Je zou een boek moeten gaan schrijven.
    " The great adventures of Juanita and Carlos " ( verkrijgbaar in NL en EN bij uw betere boekhandel )
    Enjoy life there's only one run!!

    Groet,
    Sanne
  8. Michiel:
    5 april 2011
    Mooi hoor. Ik like het. Het is hier trouwens grauw, en het miezert, maar laat dat jullie pret niet drukken. Hebben jullie Captain Rusty ook gefotografeerd?
  9. dirkenliesbeth:
    8 april 2011
    wij genieten elke keer weer van jullie verhalen en sluiten aan bij alle complimenten over Jop zijn schrijfstijl. Super. En fijn om te merken, dat jullie zo genieten van jullie tocht.
    liefs liesbeth en dirk